CY – Llandrillo FdA Photography Show 2024

Bob blwyddyn, mae Oriel Colwyn yn cymryd y cyfle i gefnogi ac arddangos sioe derfynol arddangosfeydd grŵp myfyrwyr sy’n cwblhau cyrsiau FdA a BA (Anrhydedd) mewn Ffotograffiaeth yng Ngholeg Llandrillo.

Ym mis Chwefror byddwn yn cyflwyno gwaith y myfyrwyr FdA i chi:

Mae eu sioe yn dangos y gwahanol genres o ffotograffiaeth sydd o fewn y grŵp, yn ogystal â nodi pwysigrwydd cydweithio i gydlynu arddangosfa ffotograffig ystyrlon.

Agor 6.30pm – Dydd Gwener 02 Chwefror – CROESO I BAWB – Am Ddim

Gyda:

• Annabella Crisan

“Fy enw i yw Annabella Crisan ac rydw i wedi byw yng Ngogledd Cymru ers 2018. Symudais yma gyda fy ngŵr a dau o blant o Rwmania lle roeddwn wedi gweithio fel gweinyddwr proffesiynol ar brosiectau cyllid cyfalaf yr Undeb Ewropeaidd. Daeth system wleidyddol ac economi Rwmania yn fwyfwy ansefydlog a arweiniodd yn y pen draw at fygythiad i swyddi, felly fel teulu, gwnaethom y penderfyniad enfawr i symud i’r DU. Ar ôl ymgartrefu ym Mae Colwyn, lle yr wyf bellach yn ei garu, penderfynais ddechrau bywyd newydd a dilyn breuddwyd bersonol i mi sef ffotograffiaeth. Cofrestrais ar gyfer cwrs FdA Ffotograffiaeth yng Ngholeg Llandrillo 18 mis yn ôl ac nid wyf wedi edrych yn ôl ers hynny. Fy angerdd o fewn ffotograffiaeth yw teithio, ond fy uchelgais wirioneddol yw gweithio fel ffotograffydd masnachol proffesiynol.

Mae fy mhrosiect presennol a’r hyn a welwch ar y waliau yma yn rhan o fy ngwaith pensaernïol, a hoffwn ei ddatblygu i fod yn arbenigedd. Mae ffotograffiaeth bensaernïol yn ddisgyblaeth fanwl iawn ac mae wedi esblygu o gonfensiynau lluniadu pensaernïol a drafftsmonaeth. Mewn gwaith proffil uchel, defnyddir camerâu technegol arbennig i addasu persbectif fel bod llinellau fertigol yr adeilad yn cael eu cofnodi heb gydgyfeirio. Mae goleuo hefyd yn hollbwysig ac felly mae cynllunio i sicrhau bod y ffasâd allweddol wedi’i oleuo yn rhan o’r paratoadau. Rwy’n gweithio gyda chamera digidol 35mm SLR gyda lensys ongl lydan sy’n ei gwneud yn bosibl i mi gadw at y confensiynau.”

• Georgiana Bruma

“Cefais fy ngeni yn Iasi, Rwmania ym 1988. Roedd Nicolae Ceausescu yn dal ei afael mewn grym, ac roedd yn flwyddyn cyn cwymp comiwnyddiaeth a ddilynodd y rhaglen ailstrwythuro Sofietaidd a elwir yn Perestroika. Nid wyf yn cofio unrhyw beth amdano, ond mae fy mywyd wedi’i liwio’n llwyr gan y digwyddiadau hynny. Gallech ddweud fy mod yn ffodus, ond pe baech yn gwrando ar lawer o’r genhedlaeth hŷn a oedd yn byw o dan reolaeth Sofietaidd mewn ‘cymdeithas gomiwnyddol’, efallai y byddech yn dweud fy mod yn anlwcus.

Mae fy ngwaith yn canolbwyntio ar bentref heb fod ymhell o Iasi lle mae teulu fy ngŵr yn dod ohono. Pan awn yn ôl yno, rwy’n sylweddoli fwyfwy pa mor unigryw ydyw a pha mor bwysig ydyw i mi. Pan oeddwn i’n byw yn Rwmania, dyna’r cyfan roeddwn i’n ei wybod, ac felly roedd popeth yn gyfarwydd ac yn cael ei gymryd yn ganiataol. Nawr, rwy’n ei weld yn wahanol. Mae holl arlliwiau hunaniaeth genedlaethol a diwylliannol yn bresennol ym mhopeth o’m hamgylch. Adeiladau cynhenid ardaloedd sy’n dystiolaeth o ffordd o fyw.  Yr ystafelloedd dydd gwydrog pren gyda drysau Ffrengig a llenni les sy’n cylchu’r awel ar ddiwrnodau poeth yr haf. Gadawyd gatiau’r ardd ar agor i bobl a oedd yn cerdded heibio ar noson o haf – gwahoddiad i aros a sgwrsio, dal i fyny â’r newyddion lleol a rhannu pryderon am les a bywyd y pentref.”

• Kay Chester

“Cefais i fy ngeni yn Plymouth, Dyfnaint ac ym 1982 symudais i Nijmegen a byw yno am 18 mlynedd. Mae fy mhlant a fy wyrion wedi cael eu geni yn yr Iseldiroedd ac yn siarad Saesneg gydag acen Iseldireg amlwg. Fel llawer o fenywod, dechreuodd ffotograffiaeth yn y cyd-destun domestig hwn pan ddechreuais dynnu lluniau o fy mhlant, teulu a ffrindiau fel cofnod o daith gymdeithasol bywyd. Roeddwn wrth fy modd yn edrych am y foment, y mynegiant neu’r ystum a fyddai’n fframio’r digwyddiad. Sylweddolais fod gennyf angerdd am ffotograffiaeth ac ar ôl dychwelyd i’r DU, ymrwymais i gofrestru yn y coleg ar gyfer Gradd Sylfaen mewn Ffotograffiaeth.

Pan ddechreuais ar y cwrs hwn, archwiliais lwybrau traddodiadol yr oeddwn i’n meddwl a oedd yn perthyn i fyd ffotograffiaeth broffesiynol. A minnau’n byw yng Ngogledd Cymru ac wedi fy amgylchynu gan gefn gwlad fendigedig, roedd yn fan cychwyn amlwg i fentro allan i’r dirwedd. Rwyf wastad wedi bod yn gerddwr brwd ac roedd defnyddio’r camera i archwilio’r bryniau a’r coetiroedd yn bleser pur, ac mae’n dal i fod, ond rwyf ymhell o fod yn fforiwr dewr ar y gwylltir.  Aeth peth amser heibio cyn i mi ymgymryd â ffotograffiaeth stryd a ddychmygais i erioed faint y byddwn i’n ei fwynhau.

Rwy’n ymwybodol bod tynnu lluniau o bobl mewn mannau cyhoeddus heb eu cydsyniad yn codi pryderon moesol a moesegol. Fodd bynnag, mae gennym gyfrifoldeb i ddogfennu ein byd a dadlau dros ryddid y wladwriaeth i fod yn berthnasol i’w phobl.  Dychmygwch fyd lle’r ydym yn cael ein harsylwi’n gyson, ond lle nad ydym yn cael y fraint o arsylwi ein hunain.”

• Kerri Cooper

“Rwyf wedi bod yn tynnu llun tŷ a adawyd flynyddoedd lawer yn ôl yn dilyn marwolaeth y cwpl oedrannus a oedd yn byw yno. Cafodd popeth ei adael yn union fel yr oedd, ac oherwydd ei leoliad, mae wedi aros yn ddigyffwrdd i raddau helaeth ers blynyddoedd lawer. Mae stori eu bywydau yn dal i fod yn rhan o wead y tu mewn i’r tŷ, stori heb ei datrys, wedi’i gosod rhwng dau fyd, yn dadfeilio’n araf wrth i’r adeilad ddirywio ac wrth i’r tywydd dreiddio i mewn. Fel drych i’r hynodrwydd hwn, rwyf hefyd wedi bod yn tynnu lluniau o du mewn i gyn gartref gofal, sydd rhywsut yn rhannu’r un dynged, er bod y tranc hwn o ganlyniad i dân yn hytrach na diwedd oes. Gosodwyd estyllod ar ffenestri’r adeilad a chafodd ei roi ar werth i ddechrau, ond aeth blynyddoedd heibio ac yn y pen draw dirywiodd yr adeilad nes iddo gael ei adael. Mae cynnwys yr adeilad yn cynnig cymysgedd hynod o eiddo personol a dodrefn sefydliad preswyl, yn gymysg â chyfarpar y diwydiant gofal sydd wedi torri.” 

• Laura Broughton

“Fy enw i yw Laura Broughton, rwy’n 34 oed ifanc. Rwy’n byw ym Mochdre ar hyn o bryd, ond cefais fy magu yn Hen Golwyn felly rwy’n adnabod ac yn caru’r ardal hon yn dda iawn. Rwy’n byw gyda fy mhedwar o blant, Leo, Ruby, Marnie a Phoebe. Rwy’n gynorthwyydd gofal mewn cartref nyrsio preswyl ac rwyf hefyd yn fyfyriwr llawn amser, yn astudio ffotograffiaeth.

Drwy gydol fy mywyd fel oedolyn rwyf wedi dioddef o iselder.

Yn aml mae pobl wedi gofyn i mi pam fy mod yn isel fy ysbryd, neu pam na allaf fod yn hapus? A’r ateb gonest i hynny yw, dydw i ddim yn gwybod. Mae pobl wedi dweud “ti’n edrych yn iawn” ac mae’n debyg fy mod i, ond mae’n rhywbeth mae pobl yn ei guddio’n dda iawn.

Mae’n hynod o anodd rhoi mewn geiriau sut deimlad yw cael iselder. Cymerodd amser hir i mi hyd yn oed feddwl y gallai iselder fod yn destun fy ngwaith, ond po fwyaf y meddyliais amdano, y mwyaf y gallwn weld fy hun fel unigolyn cymhleth sy’n llwyddo i wrth-ddweud y nodweddion cyffredinol y mae pobl yn eu cysylltu ag iselder. Nid wyf yn berson anobeithiol, er fy mod yn teimlo felly ar adegau.  Mewn gwirionedd, byddwn yn dweud fy mod yn berson llawn cymhelliant sy’n gweithio’n anhygoel o galed i fod yn rhiant da ac i gadw popeth gyda’i gilydd, ond ymddengys bod hynny i gyd y tu allan i fy mhersonoliaeth pan gaf amser i fod gyda mi fy hun. Mae’n ymddangos bod datgysylltiad rhwng y person ydw i i bobl eraill, a’r person ydw i i mi fy hun.

Mae fy ngwaith ffotograffiaeth a gwneud ffilmiau yn fynegiant o’r teimladau hyn ac yn ddechrau fy ymchwiliad i iselder fel pwnc, mewn modd creadigol a seicolegol. Mae’r pwnc yn eang ac felly cyd-destun yn aml yw’r allwedd i ddeall naws personol mathau penodol o iselder. Rwy’n gobeithio gallu parhau â’m hastudiaethau i ennill BA (Anrh) mewn Ffotograffiaeth y flwyddyn nesaf, a datblygu fy ngwaith trwy ymchwil ac ymarfer pellach.”